Stomatologia to dziedzina medyczna, bez której usług trudno byłoby się obyć.

Wszelkie ciągnące się w czasie zaniechania pacjentów związane z dbaniem o swoja jamę ustną kończą się poważnymi bólami, a w najgorszym wypadku – utratą zębów.

Tak się składa, że zęby to bardzo wrażliwy element ciała człowieka i musi być on poddawany stałej kontroli oraz leczeniu przez całe jego życie.

Co jest największym zagrożeniem dla zębów?

Największym wrogiem zębów jest próchnica. Objawia się ona przede wszystkim bólem, natomiast pojawia się, gdy warstwa szkliwa topnieje i w zębie pojawiają się ubytki. Próchnica występuje na ziemi od zawsze. Zaobserwowana została na zębach pradawnych zwierząt żyjących na ziemi około 200 mln lat temu w epoce permu. A w czaszce Australopithecusa africanusa zamieszkującego planetę około 3 miliony lat temu zidentyfikowano zniekształcenie wyrostków zębodołowych. Podobne obserwacje dokonano, analizując pozostałości Neandertalczyka, który żył około 40 tysięcy lat temu.

Te obserwacje świadczą najlepiej, że wszelkie organizmy żywe wyposażone w zęby, są narażone na próchnicę i innego rodzaju dolegliwości, czy to związane z ich eksploatacją, czy też ze złym odżywianiem się.

Jak dawniej leczono zęby?

Teraz jesteśmy w stanie umówić się na wizytę do specjalisty i skorzystać z usług specjalisty. Gabinet stomatologiczny – Józefów, prywatna klinika pod Krakowem lub inna poradnia są w stanie zagwarantować nam kompletną opiekę w zakresie leczenia i ochrony jamy ustnej.

Natomiast dawniej stosowano takie środki leczenia, jakie były wtedy możliwe do podjęcia. Dla przykładu Hindusi w ramach dbania o swoje uzębienie używali rozwidlonych gałązek. Służyły im one za szczoteczki do zębów, a także jako skrobaczki do języka. Nie inaczej postępowali starożytni Rzymianie, Grecy oraz Arabowie. Do szorowania zębów używali narzędzia nieco bardziej przypominającego współczesne szczotki. Nazywane było ono siwakiem.

Mało tego, ustalono, że w XXIX wieku p.n.e. wykonywano już zabiegi dentystyczne. Otóż znaleziono szczątki datowane na tamten okres, składające się ze szczęki, na której zaobserwowano dwa otwory w części zębodołowej żuchwy, które najpewniej powstały tam w wyniku świadomych działań, mających na celu wyleczenie zębów.

W dawnej babilońskiej miejscowości Assur znaleziono kilka glinianych tabliczek uznawanych za pierwszy podręcznik stomatologii. Zapisane w nich były specjalne przepisy i wskazówki, które traktowały o pielęgnacji i ochronie jamy ustnej.